Το μπλογκ είναι το μέσο. Στόχος η επικοινωνία. H Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύου.

Ε ΕΣΥ !
Ναι εσύ, που ξοδεύεις χρόνο και ενέργεια από την ζωή σου για να σερφάρεις στο ιντερνετ και να ψάχνεις διαβάζοντας διάφορα μπλογκ κάτι που θα σε αγγίξει διανοητικά και συγκινησιακά. Θέλεις να σου αποκαλύπτουν τα πράματα που κοιτάς αλλά δεν βλέπεις γύρω σου, να βλέπεις γραμμένα αυτά που ακούς συνεχώς αλλά δεν τα καταλαβαίνεις, να σε παίρνουν από το χεράκι και να σε πηγαίνουν σε μέρη που σου φάνηκαν σκοτεινά επειδή δεν έψαξες να βρεις τον διακόπτη να ανάψεις εσύ το φως. Δεν μας διαβάζεις για να μάθεις κάτι από εμάς, αλλά για να επιβεβαιώσεις τις υποψίες σου τις οποίες σου έχουν μάθει να τις θάβεις και να τις αρνείσαι. Τον εαυτό σου προσπαθείς να διαβάσεις, μέσα από τις εκατοντάδες ώρες που μελετάς μέσα στα μπλογκ ιδέες, σκέψεις, προτάσεις, γκρίνιες που τις θεωρείς σημαντικές αλλά ως εκείνη την στιγμή ξένες.

Δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Εμείς , ο καθένας μας, τις κάνει σημαντικές προσθέτοντας τους αξία και δύναμη. Δεν είναι ξένες επειδή όλοι μας τις ζούμε καθημερινά, τις κουβαλάμε μέσα μας, ερχόμαστε συνέχεια σε επαφή με ό,τι αντιπροσωπεύουν, τις αναπτύσσουμε και τις συντηρούμε. Είμαι ΚΑΤΑ των μπλογκ, επειδή ακριβώς εξυπηρετούν μια ανάγκη που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Την ανάγκη της ενημέρωσης και της έκφρασης από όσο το δυνατόν πιο πολλές οπτικές γωνίες, την αναζήτηση μιας άλλης μη κατευθυνόμενης άποψης, άποψης η οποία δεν απαιτεί να γίνει καθολικά αποδεκτή, άποψης που δεν φοβάται μελλοντικά να παραδεχτεί το λάθος της και να ζητήσει συγνώμη, άποψης που θα προσπαθεί να φωτίσει ό,τι δείχνει να μας ενοχλεί ή να μας δικαιώνει ή να μας κάνει να χαιρόμαστε.

Όταν, κάποτε, αν ( δηλαδή ΠΟΤΕ) φτάσουμε όλοι μας να εκφράζουμε όσα επιθυμούμε, τότε θα καταργηθούν τα μπλογκ, διότι τότε θα υπάρξει επικοινωνία ανθρώπινα ανθρώπινη, τότε αυτά τα μυστικά, αυτά που σήμερα κάποιοι δεν μας αποκαλύπτουν, που τα κρατούν κρυμμένα γύρω μας, θα έχουν γίνει ασήμαντα για το σύνολο αλλά πολύ σημαντικά μόνο για τον καθένα ατομικά ( ως φορέας μιας ιδέας ή πληροφορίας που την προσέφερε στο κοινό, και όχι ως φύλακας μιας γνώσης επιλεκτικά μοιρασμένης). Τώρα ισχύει το αντίθετο. Είμαι κατά τον μπλογκ με αυτήν την έννοια, και θέλω να βοηθηθούμε δημιουργώντας ένα τέτοιου είδους ψηφιακό χώρο που σκοπό θα έχει να αυτοτελειωθεί. Το μπλογκ είναι το μέσο. Στόχος η επικοινωνία. Μέχρι τότε ΖΗΤΩ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚ!!!

Απο τον Χαράλαμπο Σγουραμάλη
πηγη: Y magazine


H Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύου

Κυβερνήσεις του Βιομηχανικού Κόσμου, κουρασμένοι γίγαντες της σάρκας και του ατσαλιού, έρχομαι από τον κυβερνοχώρο, το καινούργιο σπίτι του πνεύματος. Εκ μέρους του μέλλοντος, ζητώ από εσάς που ανήκετε στο παρελθόν να μας αφήσετε ήσυχους. Δεν είστε ευπρόσδεκτοι ανάμεσά μας. Δεν έχετε καμμία εξουσία εκεί που μαζευόμαστε.
Δεν έχουμε καμμία εκλεγμένη κυβέρνηση, ούτε πρόκειται να έχουμε ποτέ, γι’ αυτό απευθύνομαι σε σας με μόνη τη δικαιοδοσία, με την οποία μιλά πάντα η ελευθερία. Κηρύσσω λοιπόν ότι ο παγκόσμιος κοινωνικός χώρος που δομούμε είναι από φυσικού του ανεξάρτητος από τις τυρρανίες που επιδιώκετε να μας επιβάλλετε. Δε έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να μας κυβερνάτε, ούτε κατέχετε κάποιες μεθόδους επιβολής, για τις οποίες έχουμε βάσιμους λόγους να φοβόμαστε.

Οι κυβερνήσεις αντλούν τις νόμιμες εξουσίες τους από την αποδοχή των κυβερνωμένων. Ποτέ δε ζητήσατε, ούτε ποτέ πήρατε τη δική μας. Δε σας καλέσαμε. Δε μας γνωρίζετε, ούτε γνωρίζετε για τον κόσμο μας. Ο κυβερνοχώρος δε χωρά μέσα στα σύνορά σας. Να μην πιστεύετε ότι μπορείτε να τον δομήσετε σα να είναι δημόσιο έργο. Δε μπορείτε. Εναπόκειται στη φυσική εξέλιξη και αναπτύσσεται μέσα από τις συλλογικές μας δράσεις.
Δεν πήρατε μέρος στον δικό μας μεγάλο και διαρκώς κλιμακούμενο διάλογο, ούτε δημιουργήσατε τον πνευματικό πλούτο που υπάρχει στις «αγορές» μας. Αγνοείτε την κουλτούρα, τα ήθη ή τους κώδικές μας που ήδη παρέχουν στην κοινωνία μας περισσότερη τάξη από όση ποτέ θα μπορούσαν να επιβάλλουν οι βίαιοι νόμοι σας.

Ισχυρίζεστε ότι υπάρχουν προβλήματα ανάμεσά μας που χρειάζονται την επέμβασή σας, για να λυθούν. Χρησιμοποιείτε αυτό τον ισχυρισμό ως δικαιολογία, ώστε να εισβάλετε στους κόσμους μας. Πολλά από αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχουν. Όπου υπάρχουν αληθινές εντάσεις, όπου υπάρχουν προβλήματα, θα τα προσδιορίσουμε και θα τα λύσουμε με τον τρόπο μας. Δημιουργούμε το δικό μας Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αυτό το καινούργιο σύστημα διακυβέρνησης θα χτιστεί σύμφωνα με τις συνθήκες του δικού μας κόσμου, όχι του δικού σας. Ο κόσμος είναι διαφορετικός.

Ο κυβερνοχώρος αποτελείται από συμβάσεις, σχέσεις και πνευματική δημιουργία, που σαρώνουν σα κύμα τους ιστούς της επικοινωνίας μας. Ο δικός μας κόσμος είναι ένας κόσμος που βρίσκεται παντού και πουθενά, αλλά πάντως δε βρίσκεται εκεί όπου κατοικούν τα σώματά μας.

Χτίζουμε ένα κόσμο όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν χωρίς προνόμια ή περιορισμούς που να απορρέουν από τη φυλή, την οικονομική ισχύ, στρατιωτική δύναμη ή τόπο γέννησής τους.

Οι νομικές σας έννοιες σχετικές με την ιδιοκτησία, την έκφραση, την ταυτότητα, την κινητικότητα και τον περιβάλλοντα κόσμο δεν έχουν εφαρμογή στο δικό μας κόσμο. Είναι όλες βασισμένες στην ύπαρξη της ύλης και εδώ δεν υπάρχει ύλη.

Οι υπάρξεις μας δεν έχουν φυσική υπόσταση, γι’ αυτό, αντίθετα με εσάς, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τάξη μέσω της βίας. Πιστεύουμε ότι το σύστημα διακυβέρνησής μας θα προκύψει από την ηθική, την αμοιβαία αλληλοκατανόηση και την επιδίωξη του κοινού καλού. Οι υπάρξεις μας μπορεί να πραγματώνονται ταυτόχρονα σε πολλούς από τους χώρους, στους οποίους ασκείτε δικαιοδοσία. Ο μόνος νόμος που αναγνωρίζουν όλες οι επιμέρους κοινότητές μας είναι ο χρυσός κανόνας. Πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να συγκεκριμενοποιήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας σε αυτή τη βάση. Δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε τις λύσεις που προσπαθείτε να μας επιβάλλετε.

Στις ΗΠΑ σήμερα ψηφίσατε ένα νομοθέτημα, το Νόμο Περί Αναμόρφωσης των Τηλεπικοινωνιών, ο οποίος αντίκειται στο ίδιο το Σύνταγμά μας και προσβάλλει τα όνειρα του Jefferson, του Washington, του Mill, του Madison, του DeToqueville και του Brandeis. Αυτά τα όνειρα πρέπει τώρα να ξαναγεννηθούν ανάμεσά μας.

Είστε φοβισμένοι από τα ίδια σας τα παιδιά, επειδή αυτά είναι ιθαγενείς σε έναν κόσμο, στον οποίο εσείς θα είστε πάντα μετανάστες.

Επειδή τα φοβάστε, εμπιστεύεστε στις κυβερνητικές γραφειοκρατίες τις γονικές υποχρεώσεις, που είστε τόσο δειλοί να αντιμετωπίσετε εσείς οι ίδιοι. Στον κόσμο μας, όλα τα συναισθήματα και οι εκφράσεις της ανθρωπότητας, από τα πιο ποταπά μέχρι τα πιο αγγελικά, είναι μέρη ενός αδιάσπαστου όλου, του παγκοσμίου ηλεκτρονικού διαλόγου.

Δε μπορούμε να διαχωρίσουμε τον άνεμο που πνίγει από τον άνεμο που απογειώνει.

Στην Κίνα, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Σιγκαμπούρη, την Ιταλία και τις ΗΠΑ, προσπαθείτε να σταματήσετε τον ιό της ελευθερίας με το να φτιάχνετε αστυνομίες στα σύνορα του κυβερνοχώρου. Αυτές μπορεί να κρατούν μακριά την επιδημία για κάποιο χρόνο αλλά θα αποτύχουν σε ένα κόσμο που σύντομα θα κυριευθεί από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας.

Οι όλο και πιο απολιθωμένες βιομηχανίες πληροφορικής σας θα προσπαθούν να επιτείνουν την επιβίωσή τους με το να προτείνουν νόμους στις ΗΠΑ και αλλού, με τους οποίους θα ισχυρίζονται ότι έχουν έχουν παγμόσμια δικαιώματα ιδιοκτησίας στην ίδια την ανθρώπινη έκφραση. Οι νόμοι αυτοί θα κηρύττουν ότι οι ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από άλλο ένα βιομηχανικό προϊόν, ίδιας φύσης με το ακατέργαστο σίδερο. Στον κόσμο μας, ο,τιδήποτε παράγει ο ανθρώπινος νους, μπορεί να αναπαραχθεί και να μοιραστεί απεριόριστα και με μηδενικό κόστος. Η παγκόσμια διακίνηση σκέψης δε χρειάζεται πλέον τις βιομηχανίες σας, για να ευδοκιμήσει.

Αυτά τα αυξανώμενα εχθρικά και αποικιοκρατικά μέτρα μας τοποθετούν στην ίδια θέση με παρελθόντες εραστές της ελευθερίας και της αυτονομίας, που έπρεπε να απορρίψουν την κυριαρχία μακρινών, ανίδεων εξουσιών. Οφείλουμε να κάνουμε τους εικονικούς εαυτούς μας να αναπτύξουν ανοσία στην εξουσίασή σας, ακόμη και αν οι φυσικές μας υπάρξεις συνεχίζουν να υποκύπτουν στο νόμο σας. Θα απλωθούμε σε όλο τον πλανήτη έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να συλλάβει τις σκέψεις μας.

Θα δομήσουμε έναν πολιτισμό του νου στον κυβερνοχώρο. Ας είναι πιο ανθρώπινος και δίκαιος από τον κόσμο που έχουν μέχρι τώρα φτιάξει οι κυβερνήσεις σας.

του John Perry Barlow
Νταβός, Ελβετία
Φεβρουάριος 8, 1996

Κάτι είναι απελπιστικά στραβό στο κοινωνικο και πολιτιστικο γιγνεσθαι.

Με χορηγό επικοινωνίας την αναισθησία μας


"Τι να σου κανει η ανοιξη?
Ποσο να γελασω οταν η φτωχεια καταγραφεται,
πρωτιστως στο σωμα του αλλου μισου του πλανητη?"

Διεφθαρμένοι πολιτικοί, διεφθαρμένη πολιτική, διεφθαρμένοι πολίτες.
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ "ΚΑΤΙ".
Οι φαταουλες της πολιτικης, τα πολιτικά βαμπίρ- δρακουλιάρηδες των κομματων.

Ο Χίτλερ, οι τύραννοι κι οι τυραννίσκοι έρχονται και παρέρχονται όμως το πλήθος που τους ζητωκραυγάζει και τους τρέφει είναι αιώνιο .

Ο σουδανέζος Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer για τη φωτογραφία (πανω ) που τράβηξε στην περιοχή Ayod (ένα μικρό χωριό του Σουδάν) το 1993 και η οποία δημοσιεύτηκε στους New York Times στις 26 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς.Το βραβείο έμαθε ότι το κέρδισε στις 12 Απριλίου του 1994.Το παρέλαβε στις 14 Μαίου και μετά δύο μήνες, στις 27 Ιουλίου, αυτοκτόνησε.

Στην εικόνα η σκελετωμένη μορφή ενός μικρού υποσιτισμένου κοριτσιού, σκυμμένου στη γη, εξαντλημένου από την πείνα και στα πρόθυρα του θανάτου. Το κοριτσάκι σέρνεται για να φτάσει σε κέντρο διανομής τροφής, ενώ παρακολουθείται από ένα όρνεο το οποίο περιμένει το θάνατο της για να μπορέσει να ζήσει αυτό.

Ο μαύρος γύπας παρατηρει προσεκτικά και περιμένει την ακριβή στιγμή του θανάτου του κοριτσιού.

Δέκα λεπτά περίμενε το όρνιο, δέκα λεπτά περίμενε ο Kevin μετά κάθησε κάτω απο ένα δέντρο και έκλαιγε, γιατί απαγορευόταν να βοηθήσει το παιδάκι να ζήσει. Ολο το περιστατικό κράτησε μισή ώρα μέχρι που έφυγε με το ελικόπτερο της επισιτιστικής βοήθειας....Ηταν ένα τυχαίο επεισόδιο, μισής ώρας στη ζωή του.

Όταν ο Κevin έβγαλε την φωτογραφία δεν δούλευε για λογαριασμό κανενός περιοδικού και με τις φωτογραφίες του ήθελε να δείξει την πείνα που υπήρχε στο Σουδάν και στην Αφρική γενικά.

Χρειάστηκε 10 λεπτά για να τραβηχτεί η φωτογραφια και ο ίδιος δήλωσε ότι περίμενε άλλα 10' μήπως και το όρνεο ανοίξει τα φτερά του. Στη συνέχεια έδιωξε το όρνεο, και κάθησε κάτω από ένα δέντρο και έκλαψε. Δεν βοήθησε γιατί απαγορευόταν να αγγίζουν υποσιτισμένους για τον φόβο διάδοσης ασθενειών. Εξάλλου είχε μόλις 30' καιρό πριν αναχωρήσει το ελικόπτερο ανθρωπιστικής βοήθειας που τους μετέφερε.

Τόσο χρειάσθηκε για να πάρει το βραβείο, να μείνει στην αιωνιότητα και να πεθάνει απο αυτό δυο μήνες μετά.

Στο γράμμα που βρέθηκε στο αυτοκίνητο που αυτοκτόνησε γράφει ότι τον στοιχειώναν ζωντανές αναμνήσεις από γεγονότα σαν το παραπάνω, σκοτωμούς, πτώματα, θυμό, πόνο, τρελλών ανθρώπων που τους αρέσει να τραβούν την σκανδάλη... Η ζωή του επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, αφού ήταν γεμάτη προβλήματα ενώ ο ίδιος έκανε όλο και μεγαλύτερη χρήση ναρκωτικών (white pipe) για να ανταπεξέλθει.Οι ενοχές του σε συνδιασμό με την επιτυχία της φωτογραφίας του, όταν δηλαδή είδε εκτός από τις θετικές επιπτώσεις στο πρόβλημα του υποσιτισμού και όλες τις άλλες, όπως τον θαυμασμό από τον χώρο του, τον χλευασμό από συνανθρώπους, πως άνοιγαν οι πόρτες στη δουλειά του κ.ο.κ. τον οδήγησαν στην αυτοκτονία.

Χαρακτηριστικό ένα άλλο απόσπασμα από το γράμμα που βρέθηκε στο αμάξι:

"Ο πόνος της ζωής ξεπερνά την χαρά στο βαθμό που η χαρά δεν υπάρχει πιά..."

Όταν όλα τα λεφτά που δοθηκαν για να σώσουν τις τράπεζες μπορούσαν να σώσουν όλους τους υποσιτισμένους του κόσμου, όταν όλα τα λεφτά που μπορούσαν να μορφώσουν τον κόσμο στις αξίες της ζωής θα σπαταληθούν σε νέα καταναλωτικά δάνεια, τότε είναι απολύτως κατανοητό:

να βλέπουμε χιλιάδες αφίσες στις τερατούπολεις μας οι οποίες διαφημίζουν το τελευταίο μοντέλο κινητού οδηγώντας τις νέες γενιές σε μεγαλύτερο αμοραλισμό και άγνοια και

μ'αυτό τον τρόπο θα συνεχίσουν να υπάρχουν φωτογράφοι σαν τον Kevin και υποσιτισμένα κοριτσάκια σαν αυτό στη φωτογραφία του, που θα υποφέρουν και θα πεθαίνουν για να μας κάνουν να εξοργιζόμαστε, επειδή μας ενόχλησαν τον ύπνο.

Πηγη :

i-reporter,

iptamenos ollandos (blog / Food for thought

Ειδικά τώρα που έχουν πέσει οι μάσκες κι η εξουσία είναι πιο αλαζονική γίνεται φανερό το πού και πώς παίζεται το παιχνίδι. Από τη μία η πολιτική αλητεία και από την άλλη η ευνουχισμένη πλειονότητα του πληθυσμού. Νομίζει ότι ζει αλλά δεν ζει.


"Κάποτε ήρθαν και πήραν τους Εβραίους'

εσιώπησα, γιατί δεν ήμουνα Εβραίος.

Ύστερα πιάσαν τους επαναστάτες, δε μίλησα γιατί ήμουν φιλήσυχος πολίτης.

Ήρθαν μετά και πήραν τους Χριστιανούς, πάλι δε μίλησα.

Ποιός νοιάζεται για θρησκείες και άλλα τέτοια!

Στο τέλος ήρθανε και πήρανε κι εμένα.

Εσιώπησα, δε φώναξα, έσκυψα το κεφάλι.

Δε ζήτησα βοήθεια γιατί τότε που ήταν να κραυγάσω,

να διαμαρτυρηθώ, να παλέψω, συνέχιζα αδιάφορος τη σκυφτή μου ζωή..."

Μ. Νίμελερ



Ολο και περισσότερο ζούμε σε μια πολύ σκληρή και αναίσθητη κοινωνία, ηλίθια, κακιά, ανέμπνευστη, αμόρφωτη, αδαή, ανίκανη, πολύ αυστηρή, -αλλά, από την άλλη, πρόχειρη και παράλογη- και δειλή, απίστευτα μισαλλόδοξη, κοντόφθαλμα συμφεροντολόγα, υποκριτική, ανέντιμη, παρακμασμένη, χωρίς ορίζοντες και χωρίς οράματα και άρα χωρίς μέλλον.
(Εννοείτε, βέβαια, ότι αυτή η κοινωνία φιλοξενεί και πολλές φωτεινές εξαιρέσεις, κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο…για τις εξαιρέσεις).

kirtan Sita Ram Hanuman sung by JaiMa James

Δεν ξεχνω... που με φροντισες μικρο

Το κλουβι- Ο εγκλωβισμος- Η απελευθερωση

Δεν είναι το πέσιμο που σε σκοτώνει...είναι όταν σταματάς να πέφτεις.

“The Falling Man” είναι ο τίτλος μιας φωτογραφίας που τραβήχτηκε από τον Richard Drew κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 ενάντια στους Δίδυμους Πύργους του Κέντρου Παγκόσμιου Εμπορίου, στις 9:41:15 το πρωί.
Στην εικόνα μπορείτε να δείτε την πτώση ενός άνδρα από έναν από τους πύργους, ο οποίος επέλεξε να πηδήσει στο κενό αντί του θανάτου από τη θερμότητα και τον καπνό.

Οι κουφιοι ανθρωποι.

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι,
οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί
κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο. Aλίμονο!

οι στεγνές φωνές μας όταν
ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες κι ανόητες
σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι
σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα,
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση

αυτοί που πέρασαν
με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο βασίλειο
μας θυμούνται -αν καθόλου μας θυμούνται-
σαν κούφιους ανθρώπους
σα βαλσαμωμένους

μάτια δεν τολμώ να δω στα όνειρα
στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο
αυτά δεν εμφανίζονται εκεί:
τα μάτια είναι
ηλιόφως σε μια σπασμένη κολώνα
εκεί, είναι ένα δέντρο χορεύοντας
και φωνές
στου ανέμου το τραγούδισμα
πιο μακρινές και πιο τελεστικές
από ένα μαραμένο αστέρι

ας είμαι όχι πιο κοντά
στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο
ας φορέσω επίσης
τις μεταμφιέσεις
αρουραίου τρίχωμα, κοράκου δέρμα, κουρελούδες
σ' έναν αγρό
φερόμενος όπως φέρεται ο άνεμος

όχι πιο κοντά
όχι αυτή την τελική συνάντηση
στου λυκόφωτος το βασίλειο
αυτή είναι η νεκρή χώρα
αυτή είναι του κάκτου η χώρα
εδώ τα πέτρινα είδωλα
σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου
κάτω απ' το σπίθισμα σβησμένου άστρου

αυτό είναι σαν αυτό
στου θανάτου το άλλο βασίλειο
ξυπνώντας μόνοι
την ώρα που είμαστε
τρέμοντας με τρυφερότητα
χείλη που θα φιλούσαν
κάνουν προσευχές σε τσακισμένες πέτρες

αόμματοι
αν δεν τα μάτια μας ξαναφανούν
όπως το αέναο άστρο
του πολύφυλλου ρόδου
στου θανάτου το λυκοφωτικό βασίλειο
η ελπίδα μόνο
των κενών ανθρώπων
των άδειων ανθρώπων

μεταξύ ιδέας
και πραγματικότητας
μεταξύ κίνησης
και δράσης
πέφτει η σκιά

μεταξύ αντίληψης
και δημιουργίας
πέφτει η σκιά

η ζωή είναι πολύ μακριά

μεταξύ πόθου
και σπασμού
μεταξύ δύναμης
και ύπαρξης
μεταξύ ουσίας
και πτώσης
πέφτει η σκιά
γιατί δικό σου είναι το βασίλειο

γιατί δική σου είναι η ζωή
γιατί η ζωή σου είναι δική σου
δική σου

αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος
όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό

(Τ. Έλιοτ, 1925)

Ο ορισμος της Δυσης.

Δύση:

Το τμήμα του κόσμου που επεκτείνεται δυτικά της Ανατολής. Κατοικείται στο μεγαλύτερο μέρος του από Χριστιανούς, ένα ισχυρό φύλο Υποκριτών, οι οποίοι παράγουν κυρίως δολοφονίες και απάτες - "πολέμους" και "εμπορικές συναλλαγές" τις ονομάζουν αντίστοιχα. Το ίδιο και οι κάτοικοι της Ανατολής, οι οποίοι επίσης παράγουν κατά κύριο λόγο τα ίδια προϊόντα.

[Ambrose Bierce, The Devil's Dictionary]

Δεν κάνω τον οπαδό καμιάς θρησκείας,
για να μην είμαι έτσι υποχρεωμένος,
να συγχωρώ το κακό στο άγιο όνομά της.

Μαχάτμα Γκάντι

Η σωτηρια της ψυχης ειναι μεγαλο πραγμα.

Εσύ σώσε την ψυχή σου, για το κορμί σου θα φροντίσω εγώ.

Ράκελ Γουέλτς

Παντρεμενους βλεπεις. Ευτυχισμενους βλεπεις ?

«Ένα χάδι σου θα μου έδινε μεγάλη χαρά», είπε μειλίχια ένας σκαντζόχοιρος.

«Πάει πολύς καιρός που δεν έχω νιώσει τη ζεστή αγκαλιά».
Αμπρόουζ Μπήρς

Τι είναι τελικά η οικογένεια;
Ανέκδοτο στις παρέες των εργένηδων, όνειρο ζωής, προοπτική, επιλογή, επιβεβλημένη συμπεριφορά, κοινωνικό πρότυπο, εξασθενημένη αξία.
Αλλα κυρίως: θεσμός σε κρίση.

Η οικογένεια είναι μια αρένα στην οποία συνυπάρχουν αγάπη, βία, τρυφερότητα, εντιμότητα, προδοσία, ιδιωτική περιουσία, κοινοκτημοσύνη, επιβολή εξουσίας, συναίνεση, κοινή λήψη αποφάσεων.

Κάπως έτσι ορίζει το πλαίσιο ο συγγραφέας Hope Jensen Lichter (από το βιβλίο «Κείμενα κοινωνιολογίας του γάμου και της οικογένειας» - επιμέλεια Χριστίνα Νόβα - Καλτσούνη) και καταλήγει:

«Οσο περισσότερο εξετάζει κανείς την οικογένεια τόσο περισσότερο δεν βλέπει τίποτα».

«...Από μιαν άποψη, επομένως, εκείνο που πραγματικά δημιουργεί την κρίση είναι η εμμονή σε πρότυπα συμπεριφοράς που έχουν ξεπεραστεί, με τη λαθεμένη αντίληψη ότι η διατήρηση αυτών των προτύπων σημαίνει και τη διατήρηση των αξιών που αυτά εκφράζουν».

Ο,τι για τους κοινωνιολόγους μπορεί να σημαίνει «τέλος του παλαιού τρόπου ζωής», στη γλώσσα των κινηματογραφιστών μεταφράζεται σε κυνικές διαπιστώσεις, άγριες συγκρούσεις ή σαρκαστικούς διαλόγους:
«Γιατί θέλεις να παντρευτείς; Είναι μόνο καβγάδες κι ένας αργός θάνατος στον καναπέ».
Στην παρατήρηση αυτή ενός περιθωριακού, θυμόσοφου ρακοσυλλέκτη, ο ήρωας της ταινίας του Ισλανδού σκηνοθέτη Φρίντρικ Θορ Φρίντκισον, που αναζητάει «Το νόημα της ζωής», απαντάει αφοπλιστικά: «Μα, δεν έχουμε καναπέ...».
news.kathimerini.gr

Μετουσιωση του πονου.

"Μ΄αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθιά απ΄την πληγή του"

Νίτσε

Κανένας δεν μπορεί να πληγεί τόσο βαθειά αν δεν διαθέτει μεγάλο βάθος.

Σε όποιον συμβαίνει κάτι τέτοιο τείνει από το άλλο μέρος προς τα ύψη.

Δηλαδή σε αυτό το βάθος αντιστοιχεί ένα δυνητικό ύψος και στο σκοτάδι της νύχτας κρυφό φώς.

Κάρλ Γιούνγκ

Πορεια απο το εγω στο Εκεινο.

Εποχη της μεταβασης από το εγω, εγω, εγω... στο Εμεις.
Εμεις που ειμαστε ολοι διαφορετικοι και όχι ολοι ιδιοι.
Όταν οι αλλοι κατεχουν Εμεις απελευθερωνουμε.
Όταν οι αλλοι μιλανε για παγκοσμιοποιηση, εμεις μιλαμε για οικουμενικοτητα.
Δεν κανουμε δημοσιες σχεσεις, αλλα ανθρωπινες σχεσεις.
Απεναντι στις πιστωτικες καρτες, παραθετουμε τις ανταλλαγες χωρις χρηματα.
Απεναντι στα βιοκαυσιμα την ηλιακη ενεργεια.
Και απεναντι στην πλαστικη ομορφια παραθετουμε την φυσικη ομορφια.
Όχι στους εντατικους ρυθμους, ναι στους χαλαρους ρυθμους.
Όχι στον Σιλβιο Μπερλουσκονι, ναι στον Ουγκο Τσαβες.
Όχι στις απαγορευσεις, ναι στο «απαγορευονται οι απαγορευσεις».
Προτιμαμε λιτοτητα και οχι απληστια.
Λειτουργουμε με συμπαθεια και συμπονια και όχι με απαθεια.
Τελος, αντικαθιστουμε την παραγωγικοτητα με την δημιουργικοτητα,
και κανουμε καλλιτεχνηματα και οχι προιοντα...

Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλος εσύ να είσαι αυτός που θα χαμογελά...

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.

Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει. Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο έβαλε αυγά, και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω απ΄το νερό και τα έβαλε σ'ένα μπωλ. Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε σ'ένα μπολ. Μετά έβγαλε τον καφέ έξω και τον έβαλε σε ένα φλιτζάνι.

Ρώτησε την κόρη της: 'πες μου τι βλέπεις'.
'Καρότα, αυγά και καφέ', της απάντησε η κόρη.
Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά. Μετά η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πιει μια γουλιά απ΄τον καφέ. Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του.

Μετά η κόρη ρώτησε: 'τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;'.
Η μητέρα της της εξήγησε ότι το καθένα απ΄αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.

'Ποιο απ΄αυτά είσαι εσύ;' ρώτησε την κόρη της. Σκέψου το λίγο: Τι απ΄αυτά είσαι εσύ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου;
Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα;
Μήπως είχες 'υγρό' πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες;
Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ;

Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του. Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερος και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου. Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες σε συναντούν, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο;

Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;

Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα για να σε κάνει ευτυχισμένο.

Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν.
Δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή μέχρι ν΄αφήσεις πίσω τις αποτυχίες σου και τους πόνους σου.

Όταν γεννήθηκες έκλαιγες και όλοι γύρω σου χαμογελούσαν.
Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλος εσύ να είσαι αυτός που θα χαμογελά και όλοι γύρω σου θα κλαίνε..

Πηγη: press-gr, Κ. Παπαδοπούλου

Ταδε εφη Ζαρατουστρα.

Η ζωή είναι μια πηγή απόλαυσης·

εκεί όμως που από την ίδια πηγή πίνει κι ο όχλος τα πηγάδια δηλητηριάζονται.

Εγώ αγαπώ το κάθε τι που είναι καθαρό·

αλλά δε μ’ αρέσει να βλέπω τα μισάνοιχτα στόματα και τη δίψα των βρωμερών.

Ρίχνουν τη ματιά τους κάτω στο πηγάδι:

και τώρα τ’ απωθητικό τους χαμόγελο αντανακλά πάνω μου μεσ’ από το πηγάδι.

Έχουν δηλητηριάσει το αγιασμένο νερό με την ηδονοφιλία τους,

κι όταν αποκαλούν τα βρώμικα όνειρα τους “ηδονή”, δηλητηριάζουν ακόμη και τις λέξεις ...

Η φλόγα είν’ απρόθυμη να τιναχτεί όταν βάζουν την υγρή καρδιά τους πάνω στη φωτιά·

το ίδιο το πνεύμα βράζει και καπνίζει όταν το πλήθος του όχλου πλησιάζει τη φωτιά.

Το φρούτο αρωσταίνει, σαπίζει κι ανοστίζει στα χέρια τους:

και το δέντρο με τον καρπό κλονίζεται και μαραίνεται απ’ την κορφή του,

κάτω απ’ το βλέμμα τους.

Και πολλοί απ’ αυτούς που αποστράφηκαν τη ζωή, αποστράφηκαν μονάχα τον όχλο:

δεν ήθελαν να μοιραστούν το πηγάδι και τη φλόγα και το φρούτο του δέντρου, με τον όχλο.

Και πολλοί απ’ αυτούς που πήγαν στην έρημο κι υπόφεραν τη δίψα μαζί με τ’ άγρια ζώα,

το κάναν μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελαν να κάθουνται

γύρω απ’ τη στέρνα με τους βρωμερούς καμηλιέρηδες.

Και πολλοί απ’ αυτούς που γύρισαν

σαν τους χαλαστές και σαν ορμητικό χαλάζι σ’ όλους τους φρουτόκηπους,

ήθελαν μονάχα να πατήσουν πόδι στις μασέλες του όχλου και να του φράξουν το λαρύγγι.

Και να ξέρεις πως η ίδια η ζωή τη χρειάζεται την εχθρότητα και το θάνατο και το μαρτύριο.

Δεν είναι αυτό που σε στεναχωρεί τόσο πολύ, όσο ο όχλος.

Κι έστρεψα την πλάτη μου στους ηγεμόνες,

όταν είδα τι είναι αυτό που τώρα αποκαλούν εξουσία τους:

το να παζαρεύουν και να εμπορεύονται τη δύναμη με τον όχλο!

Έζησα με φραγμένα τ’ αυτιά ανάμεσα σε λαούς με ξένη γλώσσα:

για να μείνει ξένη για μένα η γλώσσα τους των παζαριών και της εμπορίας για την εξουσία.

Και πέρασα μεσ’ από όλο το χτες και το σήμερα,

κακοδιάθετος και με φραγμένη τη μύτη μου:

αληθινά σας λέω όλο το χτες και το σήμερα βρωμούν άσχημα μεσ’ από τον όχλο των κακογράφων!

Σαν τον ανάπηρο που τυφλώθηκε, κουφάθηκε και βουβάθηκε:

έτσι έζησα για ένα μεγάλο διάστημα,

για να μη ζήσω μαζί με τον όχλο των γραφιάδων,

τον όχλο των ηδονόφιλων και των εμπόρων της εξουσίας.

Ωστόσο, τι μου συνέβηκε?

Πως κατάφερα ν’ απελευθερωθώ από την αηδία?

Ποιος ξανάνιωσε τα μάτια μου?

Πως μπόρεσα να πετάξω στα ύψη όπου ο όχλος δεν κάθεται πια τριγύρω στα πηγάδια?

Μήπως η ίδια η αηδία έφτιαξε φτερά και δυνάμεις μαγικές μέσ’ από τις πηγές που ξεπήδησαν για μένα?

Αληθινά σας λέω,

έπρεπε να πετάξω όσο γινόταν πιο ψηλά για να βρω και πάλι την πηγή της απόλαυσης!

Ω, την έχω βρει πια αδελφοί μου!

Εδώ στ’ απώτατα ύψη, η πηγή της χαράς και της απόλαυσης ξεπήδησε για μένα!

Κι εδώ υπάρχει μια ζωή όπου κανένας όχλος δε μπορεί να πιει μαζί με μένα!

Χτίζουμε τη φωλιά μας στο δέντρο που το λένε Μέλλον·

οι αετοί θα φέρνουν σε μας τους μοναχικούς, τροφή στα ράμφη τους!

Αληθινά σας λέω, τροφή που κανένας ακάθαρτος άνθρωπος δεν θα μπορεί να την αγγίξει!

Γιατί θα νόμιζαν ότι τρώνε φωτιά που καίει τα στόματα τους!

Αληθινά σας λέω, δεν προετοιμάζουμε εδώ πέρα ένα σπιτικό γι’ ακάθαρτους ανθρώπους!

Τα σώματα και τα πνεύματα τους, θ’ αποκαλούν την ευτυχία μας μια σπηλιά από πάγο!

Γι αυτό, ας ζήσουμε πάνω από αυτούς σαν δυνατοί άνεμοι,

γείτονες των αετών, γείτονες του χιονιού, γείτονες του ήλιου:

έτσι είναι που ζει ο δυνατός άνεμος.

Νιτσε, Ταδε εφη Ζαρατουστρα

Ο τζιποκενταυρος Ρομπεν των χαζων σατυριζει...

Απο Συνεντευξη του Τζιμη Πανουση στη Lifo

Για πόσο καιρό ακόμα Τζιμάκος;
Κανονικά είναι Τζιπάκος. Επειδή έχω τζιπ. Γεννήθηκα με τζιπ. Είμαι τζιποκένταυρος. Πάντως το Τζιμάκος δεν μου το έδωσε ο κόσμος - όπως συνέβη με το Γιωργάκη. Η πρώτη μου εμφάνιση στη δισκογραφία το 1978, με μια παράνομη κασέτα, έγινε με την επωνυμία «Ο Τζιμάκος και οι Μουσικές Ταξιαρχίες».

Γίνεται ενοχλητικό κάποια στιγμή αυτό;
Μου αρέσει γιατί υπάρχει μια καλώς εννοούμενη οικειότητα με τον κόσμο, που είναι από τα καλά της δουλειάς που κάνω. Είναι γεγονός ότι πολλοί παίρνουν θάρρος και θράσος, αλλά δεν με πειράζει, είναι μέσα στα κόλπα της δουλειάς αυτό. Να σου πω ότι το κοινό είναι μαγικό μόνο όταν είναι όλοι μαζί. Έναν έναν αμά τους πάρεις και μιλήσεις μαζί τους σου φαίνονται περίεργοι. Όταν όμως είναι όλοι μαζί, κάτι γίνεται μεταξύ τους και μεταξύ μας, κάτι αμφίδρομο και είναι αυτοί που σε βοηθάνε να ανοίξεις τη στρόφιγγα της σάτιρας που εγώ την υπηρετώ και είναι μια δουλειά που την έχουμε πάρει από τους τσαγκάρηδες, από τους παππούδες μας και την υπηρετούμε ακόμη. Το κάνουμε με το σωστό τρόπο, αλλά έχει πολλά ρίσκα, βωμολοχίες, όρια πολύ αυστηρά που τα βάζει το κοινο. Θα σε φτύσει, αν δει ότι το κοροϊδεύεις και γίνεσαι χυδαίος. Τη σχέση με το κοινό, όταν λειτουργεί ως «κοινό», όχι μόνο τη σέβομαι αλλά είναι το μόνο πράγμα στο οποίο μπορώ να ακουμπήσω για να συνεχίσω.

Όλοι μαζί όμως είναι συχνά αγέλη..
Όχι. Εκεί γελάμε πολύ και αυτό το γέλιο είναι η βαλβίδα στη χύτρα ταχύτητος που όλοι βράζουμε μέσα, αυτή που έλεγε ο Μαρξ ότι θα πεταχτεί το καπάκι της κάποια στιγμή. Έχει κυλίσει περίεργα αυτό το καπάκι, το έχει πάρει ο διάολος αλλά κάποια στιγμή , κατά τας γραφάς, τα πράγματα θα γίνουν έτσι. Αυτό ελπίζω, γι' αυτό και σήμα της εκπομπής είναι το Bandiera Rossa.

Eχετε αγωνία για τις ακροαματικότητες;
Όχι, γιατί εισπράττω θετικά μηνύματα, όχι μονο για την εκπομπή μου, αλλά για όλο το σταθμό. Όταν μπαίνω σε μια δουλειά μπαίνω σε μια ομάδα, δουλεύουμε όλοι μαζί και αυτό συμβαίνει εδώ. Για πρώτη φορά έχω καθημερινή παρουσία σε δουλειά, είμαι εδώ έξι ώρες κάθε μέρα .Εχω δουλέψει για δυόμισι χρόνια στην Εθνική Τράπεζα, πήγαινα για διευθυντικό στέλεχος. Αλλά πρήστηκα, έβγαλα μια μπάλα στο κεφάλι, αρρώστησα και διαγνώστηκε αλλεργία στη δουλειά. Από τότε, τώρα ξαναδουλεύω για πρώτη φορά κανονικά. Πάντα δούλευα Σαββατοκύριακα που υπολειτουργεί ο σταθμός. Τώρα που έρχομαι καθημερινά έχω επαφή με τα παιδιά του σταθμού, της εφημερίδας δίπλα, των περιοδικών και μου αρέσει πολύ αυτό. Λειτουργούμε πραγματικά ως ομάδα, κάνουμε όλοι μαζί εισηγήσεις, ακόμη και για τις διαφημίσεις του σταθμού. Και φυσικά μου αρέσει που μπορώ και εγώ σαν άνθρωπος να φεύγω τα Σαββατοκύριακα και να πηγαίνω να μποτιλιάρομαι στην Εθνική...

Η σάτιρα είναι πάνω από όλα;
Με τη σάτιρα έχω γεννηθεί, έχω μεγαλώσει. Τώρα που είμαι στην Άνδρο έχω ζήσει τα αποκριάτικα έθιμα, τα χοιροσφάγια, που βρίζουν τις γυναίκες. Η βωμολοχία είναι ένα πράγμα ιερό, αρκεί να έχεις τρόπο να το πεις.

Ποιος είναι αυτός ο τρόπος;
Είναι επίπονος και δύσκολος. Είναι σαν τους λαϊκούς δρόμους στη μουσική που δύσκολα θα φύγεις από αυτούς, αλλά και δύσκολα θα τους μάθεις. Μου έχει τύχει να πάρω τον καλύτερο ντράμερ του εξωτερικού και να μην μπορεί να παίξει ένα απλό ζεϊμπέκικο. Θέλω να σου πω ότι ένας βασικός όρος, απαράβατος, που έχουμε οι καλλιτεχνες της σάτιρας είναι ο όρκος του Απόλλωνα. Είναι ένας άγραφος νόμος που έχει μόνο ένα άρθρο: Δεν συνεργαζόμαστε με την εξουσία. Αν συνεργάζεσαι δεν κάνεις σάτιρα. Και αυτό που είναι τώρα της μόδας, κυρίως στην τηλεόραση, το να σατιρίζουμε ανώδυνα πρόσωπα και να πιάνουμε τον κάθε πεθαμένο και να τον ξεκατινιάζουμε, δεν είναι σωστό. Όχι ότι έχω πρόβλημα, αλλά πρώτα θα σατιρίσεις τον πρωθυπουργό, την εξουσία. Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που βλέπω σε συναδέλφους -σε εισαγωγικά- είναι ότι αν τους ακούσεις είναι σαν να κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ. Ακόμη δεν έχουν καταλάβει ότι κυβερνάει η Νέα Δημοκρατία και αυτός είναι ένας από τους λόγους που επέστρεψα στη σάτιρα. Εντάξει, το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, πέθανε, να το σατιρίσουμε, αλλά κυρίως να σατιρίσουμε τον μπουχέσα που μας κυβερνάει τώρα. Είναι απαράδεκτος και έχει το προφίλ του σοβαρού. Δεν μπορώ να μη σατιρίσω τον Αλογοσκούφη ή τον Ρουσόπουλο. Κατ' αρχας, όπου ακούς «όπουλος», εσύ μακριά...

Είναι προσωπική συμβουλή αυτή;
Βέβαια, οι Πελοποννήσιοι είναι Τουρκαλβανοί γιατί ο Αλάριχος κατ' εντολή του Μεγάλου Θεοδοσίου είχε κατέβει και είχε σφάξει κάθε ζώσα ψυχή. Για 400 χρόνια δεν υπήρχε τίποτα και μετά κατέβηκαν οι Τουρκαλβανοί και βγήκε ο Παπαδόπουλος και οι άλλοι που μας κυβερνάνε.

Πάντως ο Καραμανλής βάλλεται έντονα μετά τη ΔΕΘ.
Καιρός ήταν. Είναι ντροπή, αυτή η κυβέρνηση που έχει κάνει τέτοια αίσχη με τα ομόλογα, με τη γυναίκα του που της έκανε μεταγραφή στην Ιατρική. Σεμνόνητα και Ταπεινότητα Α.Ε. Το ότι πέρασε μπροστά το ΠΑΣΟΚ είναι σαν να κλέβεις εκκλησία. Και γι' αυτο είναι υπεύθυνος ο Γιωργάκης. Τώρα βέβαια περιμένουμε τις επόμενες μέρες να κάνει και άλλη γκάφα, ξέρεις, μετά από αυτή με το ποδήλατο. Και έτσι θα ξαναβγεί ο Καραμανλής. Τον κρατάνε βέβαια, γιατί έχει συμβούλους πρώην Κνίτες και τον κρατάνε κλεισμένο.

Πώς αναλύεται τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ;
Έχω σπουδάσει και έχω δουλέψει με τα γκαλοπ. Αν τα δεις προσεκτικά, θα καταλάβεις ότι είναι λίγο πλασματικό το αποτέλεσμα. Δεν έχει περάσει μπροστά το ΠΑΣΟΚ, αλλά είναι κοντά . Το μεγαλο πρόβλημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν τραβάει ο ξύλινος λόγος του Αλέξη. Δεν κάνει γι' αυτή τη δουλειά. Πάντως, όλο το πανηγύρι για τις εκλογές είναι ένα εργαλείο των αμερικανοτσολιάδων του καπιταλισμού. Γιατί αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες. Τωρα με την Ολυμπιακή τα τρώνε όλα γιατί τους έχουμε κάνει εκλογική παροχή. Εχουν πάρει τα πράγματα και τα πουλάνε. Και πώς θα τελειώσει; Αν δεν κάψουν ένα αεροπλάνο...

Παρακαλώ;
Δεν λέω να το κάψουν. Ας κάψουν πέντε, αλλά δεν πρόκειται να γίνει κάτι. Ταξίδεψα πρόσφατα με υδροπλάνο ιδιωτικής εταιρείας και είδα που ο πιλότος μας κουβάλαγε ο ίδιος τις βαλίτσες. Πώς να το κάνουμε, μερικά πράγματα πρέπει να ανήκουν στο Δημόσιο. Δεν μπορείς να αφήσεις στους καραγκιόζηδες την υγεία και την παιδεία. Είδαμε ότι στην Κίνα βάλανε μελαμίνες στα γάλατα για να βγάλουν λεφτά. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Μαζεύεται το μετοχικό συμβούλιο και αποφασίζει πώς θα βγάλει περισσότερα κέρδη για το αφεντικό. Ετσι έγινε και με το Σαμίνα, είπαν όχι στον τεχνικό έλεγχο στις μπουκαπόρτες: «Δεν μας συμφέρει, τι θα παρουσιάσουμε στους μετόχους, λάδωσε και τον υπάλληλο που θα κάνει τον έλεγχο». Λαδώνεις τον υπάλληλο, πνίγεται ο κόσμος, πηδάει ο Σφηνιάς. Ο σφηνωμένος καπιταλισμός είναι αυτός. Ο πηδηχτός.

Είστε υπέρ του ακτιβισμού, των Ρομπέν των Φτωχών;
Μου αρέσει πολύ, ήμουν και εγώ, έχω κάνει Ρομπέν των Χαζών. Οι φτωχοί, οι χαζοί, μαζί όλοι πρέπει να είναι. Τέτοια πράγματα πρέπει να γίνονται. Έτσι λύνονται τα θέματα,αλλά και με τις πορείες, τις διαδηλώσεις. Δεν λύνονται με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Έλεος, δεν υπάρχει πιο γελοίο ανέκδοτο: μη κυβερνητικές οργανώσεις με χρηματοδότηση από το κράτος. Είναι ντροπή. Και αυτό το παραμύθι για την οικολογία μου τη δίνει.

Δηλαδή;
Ολη αυτή η μοντερνιά «μην πετάξεις το μπουκάλι, μη βάλεις τη λάμπα, κλείσε την τηλεόραση». Ο καπιταλισμός μας δημιουργεί τύψεις ότι εμείς φταίμε για τη μόλυνση του περιβάλλοντος, ενώ αυτός μας βομβαρδίζει με πλουτώνιο και φταίει ο καημένος που άφησε την τηλεόραση και την τοστιέρα να περιμένουν. Είναι αυτή η οικολογία Αλ Γκορ, Αλ Αφούζου, Αλ Καπόνε. Τη σιχαίνομαι. Πιστεύω ότι τα θέματα είναι πολιτικά. Τι Greenpeace και πράσινα άλογα, που παίρνουν και στο λαιμό τους πολύ νεολαία. Τι να κάνω, να σώσω την αρκούδα; Σταμάτησε πρώτα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και μετά σώσε την αρκούδα. Αλλά πώς θα τη σώσεις αν δεν έχεις να φας;
Προκλητικό ακούγεται αυτό, κυρίως στη χώρα μας που έχει υποφέρει από τις μεγάλες πυρκαγιές...
Δεν είναι καθόλου προκλητικό και πρέπει να σου πω ότι ο Καραμανλής, που έκαψε όλη την Ελλάδα, ξαναβγήκε εξαιτίας του συστήματος των Πράσινων Οικολόγων. Αυτοί του έδωσαν την αυτοδυναμία.

Την άφησε να καεί εννοείτε;
Ναι, αφού έβαλε την αγροφυλακή με τα νεροπίστολα να σβήσει τις φωτιές. Δεν δουλεύει τίποτα. Δεν είναι υπό διάλυση τα πράγματα, είναι ήδη διαλυμένα. Και εμείς λέμε να φυτέψουμε δεντράκια... Δεν γίνονται έτσι τα πράγματα, χρειάζονται ριζικές αλλάγες. Ο καπιταλισμός είναι αντιοικολογικός από τη φύση του. Καλός και κακός καρκίνος δεν υπάρχει.

Εσείς έχετε να προτείνετε κάτι στο κοινό σας;
Εγώ δεν προτείνω τι να κάνεις, παρ' όλα αυτά, πάντα με μηνύουν λες και βγαίνω με προκηρύξεις. Κάνω μια συγκεκριμένη δουλειά σε συγκεκριμένο χώρο, ο άλλος έρχεται να με δει πληρώνοντας το εισιτήριό του. Υποτιμάνε τόσο πολύ τον κόσμο, ότι δηλαδή κάθεται και πληρώνει λεφτά για να ακούει έναν υβριστή, ένα χυδαίο.

Πόσες φορές έχετε οδηγηθεί στο δικαστήριο;
Άπειρες.

Γεμάτος ο τοίχος χαρακιές;
Όχι, δεν το κάνω αυτό. Το κάνω μόνο με τις κοπέλες στο πέος μου. Το οποίο δεν είναι πολύ χαραγμένο, δεν θα το έλεγες χαρακωμένο. Περιχαρακωμένο ναι.

Πόσο σας έχει κουράσει όλο αυτό;
Είναι γελοιο, γυρνάμε πάλι στα αυτονόητα: Τι είναι η σάτιρα, τι είναι ελευθερία της έκφρασης... Η σάτιρα δεν κάνει διακρίσεις, δεν είναι ρατσιστική. Δεν μπορώ να μη σατιρίσω την Κουτσίκου επειδή είναι ανάπηρη. Και τον ανάπηρο και τον ομοφυλόφιλο τους θεωρώ ισότιμους με τους άλλους. Και τον εαυτό μου και το διευθυντή μου και τη μάνα μου και τον πατέρα μου θα σατιρίσω. Ο αυτοσαρκασμός είναι βασικό στοιχείο της σάτιρας. Δεν έχει καμία δουλειά εδώ ο πολιτικός ορθολογισμός που λέει, για παράδειγμα, δεν σατιρίζουμε τους μαύρους. Γιατί όχι, δεν είναι άνθρωπος; Εχει δήλωση σχετική και ο Αλογοσκούφης οn camera. Σβήστηκε ένα μόνιτορ πίσω του και λέει «σβήστε αυτό το πράγμα γιατί είναι αράπης, δεν είναι άνθρωπος». Αυτό είναι βαθιά πεποίθησή του, από τη στιγμή που του βγαίνει αυθόρμητα. Είναι ρατσιστής, ακροδεξιός, που λέει ότι σώζει την Ελλάδα. Και έχουν βρει την καραμέλα της οικονομικής κρίσης. Ερχονται οι Κινέζοι δηλαδή και εμποδίζουν τον Αλογοσκούφη να μαζέψει το ΦΠΑ και το ΙΚΑ από τους εργοδότες. Ξέρεις τα γαλάζια παιδιά, τα golden boys που λέει και ο Πολύδωρας.

Ποιοι είναι οι πιο χρήσιμοι για τη σατιρά σας; Υπάρχει top-ten;
Α, αυτοί αλλάζουν συνέχεια. Παλαιότερα ήταν ο Γιακουμάτος, τώρα δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του. Είναι τοσο μέτριοι. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου που αναγκάζομαι να ασχοληθώ με ανθρώπους ημιμαθείς, κάτω του μετρίου, που σε άλλη περίπτωση ούτε που θα μιλούσαμε γι' αυτούς. Τι να ασχολείσαι με τον Τζουμάκα, τον Παπουτσή... Ολοι αυτοί δεν θα βρίσκουν δουλειά ούτε ως σεκιουριτάδες μετά, όταν τους ξεχάσουμε. Βέβαια έχουν ένα δικαιολογητικό που τα παίρνουν γιατί η δουλειά του πολιτικού είναι λάντζα. Δεν είναι χαζός ο κόσμος που διαλέγει τον ηλίθιο για να τον εκπροσωπήσει. Όπως διαλέγει απορρυπαντικό, έτσι διαλέγει πολιτικούς. Πολύ σωστά ψηφίζει ο κόσμος, πολύ σωστά κάνει και κατρακυλά ο ΣΥΡΙΖΑ . Πιστεύω ότι το παιχνίδι θα παιχτεί με ένα 25% αναποφάσιστων μέχρι την τελευταία στιγμή.

Θα έχουμε πρόωρες εκλογές;
Οι εκλογές θα γίνουν το Μάιο - ασχολούμαι με τα αστρολογικά και τα ξέρω αυτά. Τα βλέπω και σε ένα χάλκινο με κάτι νερά, τα έχω μάθει αυτά από τη γιαγιά μου που ήταν από τη Σμύρνη, λέω και καφέ. Τι πίνεις; Γαλλικό; Α, τέτοιο δεν λέω, λέω όμως φρέντο, που είναι ελληνική εφεύρεση.

Τι είπε λοιπόν το χάλκινο;
Είπε ότι ο Καραμανλής θα διώξει από μόνος του κανά δύο για να πάει σε εκλογές το Μάιο, για να τους πάει με λίστα, να μη βγει κανένας. Αυτό που διαφαίνεται στο άμεσο μέλλον είναι συνεργασία, συμπαιγνία να το πούμε, ΠΑΣΟΚ με ΣΥΡΙΖΑ.

Ρυθμιστικός παράγοντας υπάρχει; Μπορεί να είναι το ΚΚΕ;
Κοίτα, το ΚΚΕ είναι ένα παλαιολιθικό κόμμα. Εγώ την αγαπώ την Αλέκα, έχω γράψει και τραγούδι γι' αυτήν. Την θεωρώ Τσιτσιολίνα της Ελλάδας .

Τηρουμένων των αναλογιών,πάντα...
Ναι, είναι πιο όμορφη η δικιά μας. Εχει γεράσει πολύ η Τσιτσιολίνα, η δικιά μας μου αρέσει, μου αρέσουν τα ταγεράκια της. Είναι όμως στον κόσμο της. Έχουν μια δικαιολογία όμως εκεί στον Περισσό, το λέω τώρα εκ του περισσού. Παθαίνουν ζημιά γιατί το 902 παίζει συνέχει τηλεμάρκετινγκ που είναι η πιο χυδαία έκφραση του καπιταλισμού. Οπότε το μυαλό τους έχει χαλάσει, βλέπουν συνέχεια εικόνες του Στάλιν και εχω πληροφορίες ότι υπάρχει ταριχευμένο μουστάκι του Στάλιν στην τσάντα της Αλέκας. Εχεις προσέξει ότι κρατάει συνέχεια την ίδια τσάντα; Σερβιέτα αποκλείεται να έχει, άρα είναι το μουστάκι του Στάλιν.

Αντί για σταυρουδάκι από τίμιο ξύλο;
Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Το ΚΚΕ το βλέπω ως μια δράκα Ιεχωβάδων, είναι τέτοιου επιπέδου. Βέβαια, από πλευράς σάτιρας έχει τρομερό ενδιαφέρον, από την άλλη, μην ξεχνάς ότι έχουν εκμεταλλευτεί όλους τους αγώνες του 90% του ελληνικού λαού. Βέβαια αυτοί είναι ξεκάθαροι, είναι αυτοί που είναι. Οι χειρότεροι είναι της λεγόμενης ανανεωτικής Αριστεράς που είναι το βαθύ κράτος. Αν δεις τις βασικές θέσεις των υπουργείων, είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ είτε ΛΑΟΣ βγει, πάλι αυτοί είναι που θα έχουν το know how. Και απ' ό,τι μαθαίνω, ο Γιωργάκης έχει πρώην Κνίτες στο επιτελείο του.

Εσείς πηγαίνετε να ψηφίσετε;
Βεβαίως, ως ενεργός πολίτης πηγαίνω πάντα. Μάλιστα είχα βρει μια τρύπα στον εκλογικό νόμο που δεν καθόριζε το χρόνο που μπορείς να μείνεις μέσα στο παραβάν και καθόμουν με τις ώρες. Στους Αμπελοκήπους που ψήφισα είχα πάρει και το ταπεράκι μαζί μου, γιατί εγώ σκεφτόμουν και αυτό είναι ιερό δικαίωμα, δεν μπορεί κανείς να σε διακόψει. Εκλεισε το τμήμα, τους πήραν τους αντιπροσώπους. Υπάρχουν τρόποι. Να το σκίσεις και να το πετάξεις μέσα. Και το σαλάμι και το ψάρι. Θα γίνουν πολλά σε αυτές τις εκλογές. Ο κόσμος δεν θα τσιμπήσει σε αυτή την οικολογική πατάτα. Οικολογία και φιλανθρωπία είναι τα δεκανίκια του καπιταλισμού, ο οποίος είναι ετοιμοθάνατος, αλλά έχει αρκετά χρόνια ακόμη μπροστά του. Ελπίζω τα παιδιά μας να πάνε στην κηδεία του.

Έπρεπε να παραιτηθεί τελικά η Μάρα Ζαχαρέα;
Διαφωνω με την απομάκρυνσή της, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι είναι καλύτερο να δουλεύει η Μάρα παρά να μας δουλεύει ο Ρουσόπουλος. Και να σου πω την αλήθεια, όλο αυτό είναι ρατσιστικό και αντιφεμινιστικό. Όλα αυτά γίνονται επειδή είναι γυναίκα. Είναι βαθιά φαλλοκρατικό αυτό που συνέβη. Αν η Μαρα ήταν υπουργός και δούλευε ο Ρουσόπουλος στο ραδιόφωνο, θα του έλεγαν τίποτα; Αν ήταν γκέι, ακόμη χειρότερα...

Ποιους βάζετε στο απυρόβλητο;
Κανέναν, ούτε τη μάνα μου. Δεν υπάρχει κάτι που δεν σατιρίζεται, ακόμη και ο Χριστόδουλος. Ο Χριστόδουλος μάζευε πολυελαίους Baccarat και Gucci. Δεν μπορώ να μην τον σατιρίσω επειδή πέθανε. Ούτε ο πεθαμένος δεν δικαιώνεται. Ετσι είναι η σάτιρα, έτσι γίνεται, με όλες τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει.

Ο Ιερώνυμος είναι το άλλο άκρο;
Χαίρομαι που βγήκε ο Ιερώνυμος γιατί είναι ο πρώτος αρχιεπίσκοπος ΕΜΟ. Είναι στενοχωρημένος γιατί απ' ό,τι έχω ακούσει έγινε παπάς επειδή είχε μια ερωτική απογοήτευση. Φαίνεται σοβαρός, δεν μιλάει πολύ. Το άλλο πράγμα ήταν τραγικό, κατέβηκε ο διάολος και μας έφαγε. Βέβαια είχαμε ψωμί για σάτιρα.

Εκτός από το ραδιόφωνο τι άλλο ετοιμάζετε;
Εχω τελειώσει ένα διπλό DVD της παράστασης Της πατρίδας μου η σημαία, που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο με δώρο μια εφημερίδα που έχω φτιάξει. Ξεκινάω τώρα και ένα CD και ξεκινάω παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη Παρασκευοσαββατοκύριακα για δυο μήνες.
Τι περιμένετε από τη δίκη που γίνεται σήμερα, την ημέρα που κυκλοφορεί η LifO;
Δικάζομαι για την περσινή παράσταση, για το Vasileros Bromas, για την αφίσα με την κότα. Δικάζομαι για προσβολή θρησκεύματος και διάφορα τρελά, τα οποία θα καταπέσουν, εκτός αν είναι κανένας δικαστής που συχνάζει στο Βατοπέδι.

Είναι και οικονομικά εξοντωτικό όλο αυτό;
Είναι πολλά τα έξοδα. Όσα χαλάει η Βανδή σε τουαλέτες. Επειδή εγώ φοράω ένα τισερτάκι, τα πληρώνω σε δικαστικά έξοδα. Τα έχω κανονίσει σωστά.

Τι σας φοβίζει;
Εχω πολλές φοβίες την ώρα που βγαίνω στην παράσταση, στο ραδιόφωνο, είναι κάτι διαφορετικό. Μετά ακούω και εγώ ως ακροατής τον εαυτό μου και δεν ντρέπομαι να σου πω ότι μου αρέσει. Είναι κάτι άλλο, δεν είμαι εγώ. Ξέρεις, αν μπερδέψεις τη σκηνή με τη ζωή, είναι πολύ άσχημο. Μου έχει τύχει και το ξέρω. Αυτό που έκανε ο Νταλάρας, που μπέρδεψε τη δημόσια εικόνα με την πραγματική ζωή.

Πώς ξεφύγατε εσείς από αυτό;
Κοίτα, πήγα να μπερδέψω τα τρελά που γίνονται στη δουλειά. Έχω κάνει τέρατα σε χάπενινγκς, σε δρόμους. Αν το μπερδέψεις είναι πρόβλημα. Ετσι και αρρώστησα. Αντέδρασε ο οργανισμός μου, όπως και τότε στην τράπεζα που πρήστηκα. Μου αρέσει μια ρήση του συναδέλφου σοφιστή Γοργία, «το μυστικό της μακροζωίας είναι να μην υπολογίζεις τη γνώμη των άλλων». Εγώ είμαι το εντελώς αντίθετο, σκέφτομαι και το βλέμμα που θα μου ρίξει ο άλλος, αν θα βήξει το κοινό ή δεν θα με κοιτάξει. Αυτό είναι θάνατος. Όταν κάνω εκπομπή έχω τρομερό άγχος .

Δεν είστε ατρόμητος λοιπόν, όπως φαίνεστε;
Είναι πολύ δύσκολη δουλειά. Εγώ νομίζεις δεν στενοχωριέμαι που τα είπα τόσο χοντρά για τον Αλογοσκούφη... Να πούμε και κανένα αστείο, γιατί τα είπαμε πολύ σοβαρά.

Η αληθεια δεν είναι δυνατόν να οργανωθεί.

Ο διάβολος και ο φίλος του περπατούσαν σ' ένα δρόμο, όταν είδαν μπροστά τους κάποιον να σκύβει και να μαζεύει κάτι από το έδαφος. Αφού το κοίταξε το έβαλε στην τσέπη του.
Ο φίλος είπε στο διάβολο: "Τι μάζεψε αυτός ο άνθρωπος;"
"Μάζεψε ένα κομμάτι της αλήθειας", απάντησε ο διάβολος.
"Μα τότε αυτό είναι πολύ κακό για εσένα", είπε ο φίλος του.
"Μπα, καθόλου" είπε ο διάβολος, "Θα τον βοηθήσω να το οργανώσει".



"Τη στιγμή που θα ακολουθήσετε κάποιον, σταματάτε να ακολουθείτε την Αλήθεια.
Αφού η Αλήθεια, είναι απεριόριστη, "ακαλούπωτη", απροσπέλαστη από οποιαδήποτε διαδρομή, δεν είναι δυνατόν να οργανώθεί. Καμία οργάνωση δεν πρέπει να σχηματίζεται για να οδηγήσει ή να εξαναγκάσει τους ανθρώπους κατά μήκος μιας συγκεκριμένης διαδρομής."
Krishnamurti

Εξι και μια μικρες ιστοριες.

"Συγνώμη", είπε ένα πολύ μικρό ψάρι του Ωκεανού, "είσαι πιο μεγάλος από μένα, οπότε μπορείς να μου πεις πού μπορώ να βρώ αυτό το πράγμα που λέγεται Ωκεανός;"
"Ο Ωκεανός", απάντησε το μεγαλύτερο ψάρι, "είναι εδώ που βρίσκεσαι τώρα".
"Τι αυτό;;" Μα αυτό είναι νερό!! Αυτό που ψάχνω είναι ο Ωκεανός" είπε απογοητευμένο το μικρό ψάρι και απομακρύνθηκε κολυμπώντας για να ψάξει κάπου αλλού.
Σταμάτα να ψάχνεις μικρό ψαράκι. Δεν υπάρχει τίποτα να ψάξεις. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κοιτάξεις!

Ένας άντρας ταξίδευε μέχρι που μια μέρα συνάντησε έναν δάσκαλο. Αφού πρώτα τον χαιρέτησε ευγενικά τον ρώτησε: "Χρόνια τώρα ψάχνω να βρω τον Θεό. Έχω ψάξει παντού όπου είπε ότι θα είναι -στις κορφές των βουνών, στη σιωπή της μονής, στην κατοικία των φτωχών...."
"Τον βρήκες λοιπόν;" ρώτησε ο δάσκαλος.
"Όχι δεν τον έχω βρει... Εσύ;;" απάντησε ο ταξιδιώτης.
Τι μπορούσε να πει ο Δάσκαλος;

Ο απογευματινός ήλιος έστελνε τις χρυσές του ακτίνες μέσα στο δωμάτιο. Εκατοντάδες σπουργίτια τιτίβιζαν πάνω σ' ένα δέντρο. Μια σφηκα προειδοποιούσε ότι ετοιμαζόταν να τσιμπήσει, και τώρα αυτός ο άντρας μπορούσε να κάθεται εκεί και να λέει ότι δεν Τον έχει βρει.

Μια αλατένια κούκλα, ταξίδεψε χιλιάδες μίλια μέχρι που σταμάτησε στην άκρη της θάλασσας. Είχε μαγευτεί από την υγρή κινούμενη μάζα που δεν έμοιαζε με τίποτα από όλα όσα είχε δει ως τότε.
"Τι είσαι;" ρώτησε η αλατένια κούκλα.
"Έλα μέσα και δες μόνη σου" απάντησε η θάλασσα με ένα χαμόγελο.
Έτσι, η αλατένια κούκλα προχώρησε τσαλαπατώντας προς τα μέσα. Όσο πιο βαθιά προχωρούσε τόσο περισσότερο διαλυόταν μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή. Πριν διαλυθεί και το τελευταίο μέρος της η κούκλα αναφώνησε με θαυμασμό.
"Τώρα ξέρω τι είμαι εγώ"

Μια γαλοπούλα μίλαγε μ’ έναν ταύρο. «Θα μου άρεσε να σκαρφαλώσω στο δέντρο εδώ δίπλα», είπε η γαλοπούλα, «αλλά δεν έχω τη δύναμη. Χρειάζομαι ενέργεια!
«Γιατί δεν τρως τις κοπριές μου;» Απάντησε ο ταύρος. «Είναι γεμάτες θρεπτικά συστατικά!
Η γαλοπούλα έφαγε μια ικανή ποσότητα από τις κοπριές του ταύρου. Όντως της έδωσαν αρκετή δύναμη για να φτάσει στα πρώτα κλαδιά του δέντρου. Τη δεύτερη μέρα, αφού έφαγε κι άλλες κοπριές έφτασε στα δεύτερα κλαδιά. Την τρίτη μέρα, αφού κόντεψε να σκάσει από τις κοπριές του ταύρου, έφτασε περήφανη στην κορυφή του δέντρου. Τότε την πήρε χαμπάρι ένας κυνηγός, που πέρναγε από κάτω και χωρίς να το καλοσκεφτεί της έριξε μία με το δίκαννο και της άλλαξε τα φώτα.

Με τα σκατά δε φτάνεις στην κορυφή. Ακόμα όμως κι αν φτάσεις, σύντομα θα ξαναβρεθείς κάτω.

Μια φορά αλλά όχι πολύ παλιά ένα γεράκι καθόταν σε ένα δέντρο και λιαζόταν όλη την μέρα. Ένας μικρός λαγός που είδε το γεράκι να κάθεται αραχτό στο κλαδί, το ρώτησε με απορία : «Μπορώ κι εγώ να κάθομαι σαν κι εσένα και να μην κάνω τίποτα όλη μέρα;»
Το γεράκι απάντησε: «Μα φυσικά! Γιατί όχι;»
Έτσι, ο λαγός άπλωσε την κορμάρα του κάτω από το δέντρο και άραξε κι αυτός. Έξαφνα φάνηκε μια αλεπού, βλέπει αραχτό τον λαγό και τον τρώει!

Αν θες να κάθεσαι και να μην κάνεις τίποτα, πρέπει να έχεις φτάσει ήδη πολύ ψηλά!

Κάποτε ένα σπουργίτι, ζηλεύοντας τα χελιδόνια, αποφασίζει να αποδημήσει κι αυτό. Μετά από λίγο όμως, μην αντέχοντας το τσουχτερό κρύο, πέφτει κάτω παγωμένο. Εκείνη την ώρα περνάει μια αγελάδα και χέζει επάνω του. Παρά το αηδιαστικό συναίσθημα, η ζέστη από τα τέτοια της αγελάδας κάνει το σπουργιτάκι να συνέλθει. Από τη χαρά του που τη γλίτωσε αρχίζει το τραγούδι.
Λίγο πιο πέρα καθόταν μια γάτα, που ακούγοντας το τραγούδι του, τρέχει, το πιάνει, το καθαρίζει και το τρώει.

Αυτός που σε βάζει στα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά εχθρός σου.
Αυτός που σε βγάζει από τα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά φίλος σου.
Όταν είσαι χαρούμενος, καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό

Ήταν ένας βασιλιάς ο οποίος μια μέρα σκέφτηκε ότι αν ήξερε
πότε είναι η κατάλληλη ώρα να κάνει κάτι,
ποιούς θα έπρεπε να ακούει για να πάρει την απόφαση του και
ποιό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα έπρεπε να κάνει,
τότε δεν θα αποτύγχανε σε τίποτα από αυτά που πιθανόν να αναλάμβανε να πραγματοποιήσει.
Φυσικά ρώτησε τους σοφούς της χώρας του αλλά δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Στην συνέχεια της ιστορίας επισκέφτηκε έναν ερημίτη ο οποίος είχε φήμη σοφού. Κατά την διάρκεια μιας ολόκληρης ημέρας αφού έθεσε την ερώτηση ο ερημίτης δεν έβγαλε μιλιά. Όταν την επομένη ο βασιλιάς θυμωμένος είπε στον ερημίτη ότι τελικά δεν ήταν και τόσο σοφός όσο ήθελε η φήμη του, αφού δεν του απάντησε τις τρεις ερωτήσεις, ο ερημίτης του εξήγησε ότι οι ερωτήσεις του είχαν απαντηθεί ήδη 2 φορές την προηγουμένη μέσω των γεγονότων που είχαν συμβεί. Στην αναμενόμενη ερώτηση του βασιλιά ποιές ήταν λοιπόν αυτές οι απαντήσεις πήρε την παρακάτω εξήγηση:

Η καταλληλότερη στιγμή να κάνουμε κάτι είναι τώρα. Είναι εξάλλου η μοναδική στιγμή πάνω στην οποία έχουμε εξουσία.
Ο καταλληλότερος να ακούσουμε είναι αυτός με τον οποίο βρισκόμαστε μαζί. Κανένας δεν ξέρει αν θα έχουμε την ευκαιρία να συνεβρεθούμε με κάποιον άλλο, γιατί πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε, ότι ανα πάσα στιγμή μπορεί να πεθάνουμε.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τον βοηθάμε. Γιατί αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δοθηκε ζωή στον άνθρωπο .

Η ανθρωποτητα στην συντριπτικη της πλειοψηφια, τοχει γυρισει στις...προβες

"Ο ανθρωπος ειναι το μονο ζωο που η ιδια του η υπαρξη αποτελει προβλημα προς επιλυση" Εριχ Φρομ

"Στον πολιτισμο της ατολμιας πληθυναν οι εξασφαλισεις"
Χ. Γιανναρας, σχολια στο Ασμα Ασματων

"Τρομοκρατια ειναι η συλλογη ενσημων"
συνθημα σε τοιχο της Αθηνας


"Ο θεος σκοτωνει οτι του αντιστεκεται. Και πανω απ'ολα σκοτωνει την λογικη, την ευφυια, την κριτικη σκεψη".
Μισελ Ονφρε, Πραγματεια περι Αθεολογιας.

"Η μονη περιοδος στην οποια διακοπηκε η εκπαιδευση μου ηταν οταν πηγαινα σχολειο". Μ. Σω

"Και πρώτα απ'όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία;

Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ'άστρα;
Αυτή τη δεύτερη παιδεία την αποκρύπτουν και δεν την δίνουν δωρεάν, γιατί δεν συντηρεί και δεν υπηρετεί συστήματα. Αντίθετα τα ελέγχει, τα αναθεωρεί και τα αποδυναμώνει.."

Μάνος Χατζιδάκις
Τα σχόλια του Τρίτου

Teaching should come from within instead of without .
Η διαπαιδαγώγηση θα πρέπει να έρχεται από μέσα αντί απέξω.

Ινδιανοι Hopi

Τι θα γίνει τότε;

Τι θα γίνει αν κοιμηθείς και ονειρευτείς στον ύπνο σου
και στο όνειρό σου πας στον παράδεισο
και εκεί κόψεις ένα παράξενο και πανέμορφο λουλούδι
και τι θα γίνει, αν όταν ξυπνήσεις
έχεις το λουλούδι στο χέρι σου;
Τι θα γίνει τότε;

Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων

Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της χίμαιρας
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

- Μα πού γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου' λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
'Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα
'Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομά του
'Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας

Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
'Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

Οδυσσέας Ελύτης.

Μονο μεσα απο το χαος γεννιουνται τ'αστερια...

"...πρέπει να 'χει κανείς το χάος μέσα του για να γεννήσει ένα άστρο που να χορεύει."
Νίτσε

Δώρισε τα πάντα και τώρα ζει στον δρόμο...

Ένας 85-χρονος άντρας, από την Ουγγαρία, δώρισε όλη του την περιουσία σε ένα νοσοκομείο παιδιών και τώρα ζει στους δρόμους!

Ο κύριος Joe Csarmaz ζει πλέον σε ένα χαρτόκουτο στην πόλη αφού πούλησε το σπίτι του και όλα τα υπάρχοντα του για να δωρίσει σε τοπικό νοσοκομείο έναν αξονικό τομογράφο και ένα μηχάνημα ακτινογραφιών!

Ο κύριος Joe Csarmaz πουλώντας όλα του τα υπάρχοντα μάζεψε περίπου 125.000 ευρώ και τα δώρισε όλα στο Tuzolto Utca Childrens' Clinic, στην πόλη Budapest, όπου εργάζονταν πριν βγει στην σύνταξη!
«Έχω πολύ δυνατά αισθήματα για αυτά τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν μια πλήρη ζωή αφού είναι άρρωστα. Εγώ έχω ζήσει 85 χρόνια και τώρα τους δίνω την ευκαιρία να χαρούν και αυτά. Δεν με νοιάζει να ζω στην φτώχεια αρκεί να ξέρω ότι τους προσέφερα κάτι για μια καλύτερη ζωή,» είπε ο 85-χρονος άντρας.

Εθνος online

Εισπραττεις χαρα με το να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους.

Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Ο ένας άνδρας μπορουσε να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουνε υγρά από τα πνευμόνια του. Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου...Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος. Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Για τους δικους τους ανθρωπους, για την ζωη....

Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο. Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας. Μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και το χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.

Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα. Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος. Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε. Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.

Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν.Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα , στην καθιερωμενη της επισκεψη, βρηκε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του. Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς .

Όταν θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφ' όσον σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο.

Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει μετα από πολύ καιρο τον έξω κόσμο. Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι. Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο...

Ο άνδρας αργοτερα ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συχωρεμένο συγκάτοικό του να περιγραφει τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο. Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο...